Τι είναι ο διαβήτης;

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια επίμονη παραβίαση της σύνθεσης της ορμόνης ινσουλίνης και της αλληλεπίδρασής του με τους ιστούς στο σώμα.

Η ινσουλίνη επεξεργάζεται τη ληφθείσα ζάχαρη σε γλυκόζη και την οδηγεί σε κυτταρικές μεμβράνες. Έτσι, η ορμόνη μειώνει τον βαθμό σακχάρου στο αίμα και προμηθεύει τα κύτταρα με δίαιτα. Η ανεπάρκεια ινσουλίνης με εξασθενημένη ευαισθησία ιστού σημαίνει ότι η γλυκόζη δεν εμπλέκεται στον μεταβολισμό και συνεχίζει να κυκλοφορεί από το σώμα. Η βιολογία του μεταβολισμού των υδατανθράκων δεν είναι μόνο χαμένη, αλλά και λίπος, πρωτεΐνη και νερό με νερό.

Η αύξηση της ζάχαρης αυξάνει την ποσότητα των λιπιδικών κλασμάτων στην κυκλοφορία του αίματος, η οποία συμβάλλει στην ανάπτυξη της αθηροσκλήρωσης. Η μετατροπή της γλυκόζης σε γλυκογόνο επιβραδύνεται και το σώμα αρχίζει να χρησιμοποιεί το λίπος ως πόρους. Τα λιπαρά οξέα κατάρρευσης και των κετόνων των κετόνων φαίνεται να προκαλούν βλάβη στο κεντρικό νευρικό σύστημα.

Αιτίες και ηλεκτρική ενέργεια Η παραγωγή ινσουλίνης διαταράσσεται λόγω της βλάβης των κυττάρων βήτα σύνθεσης. Ο κύριος παράγοντας κινδύνου για τον διαβήτη είναι η κληρονομιά που βελτιώνει σημαντικά τις επιδράσεις άλλων παραγόντων. Η πιθανότητα να αρρωστήσει αυξάνεται με την ηλικία. Οι αιτίες του διαβήτη:

Η αποτυχία του ανοσοποιητικού συστήματος. Προκαλεί την επίθεση των κυττάρων με πάγκρεας με προστατευτικές πρωτεΐνες. Ευσαρκία. Μειώνει την αντίδραση των υποδοχέων στην ορμόνη λόγω του πλεονασματικού λιπώδους ιστού (αιτία του τύπου του διαβήτη). Παγκρέας. Ονομάστε τον θάνατο των κυττάρων που εκκρίνουν την ορμόνη (παγκρεατίτιδα, καρκίνο). Μόλυνση ιών (παθογόνα της ανεμοβλογιάς, ερυθράς, γρίπης). Νευρική ένταση. Η ασθένεια υπάρχει στο ρόλο της ανεξάρτητης παθολογίας και ως προσωρινό σύμπτωμα. Οι αιτίες του σακχαρώδους διαβήτη μπορεί να είναι οι συνέπειες των σφαλμάτων του έργου των ενδοκρινικών οργάνων (υπερθυρεοειδισμός, φαιοχρωμοκυτταρόθο). Το συμπτωματικό πλεόνασμα της γλυκόζης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης (συμπεριλαμβανομένης της χρήσης της εξωσωματικής γονιμοποίησης) ονομάζεται διαβήτης εγκυμοσύνης. Η υπεργλυκαιμία εμφανίζεται ως παρενέργεια μιας μεγαλύτερης εφαρμογής ορισμένων φαρμάκων (γλυκοκορτικοειδή, οιστρογόνα, ψυχοτρόπα φάρμακα) εάν εκτίθενται σε τοξικές ουσίες.

Η υπεργλυκαιμία σηματοδοτεί μόνο τον διαβήτη παρουσία σφαλμάτων ινσουλίνης, την εμφάνιση συμπτωμάτων μιας ασθένειας ζάχαρης.

Τύποι διαβητικής παθολογίας Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια παραβίαση του μεταβολισμού των υδατανθράκων και του νερού στο σώμα.

Η ταξινόμηση της ΠΟΥ καθορίζει δύο κορυφαίους τύπους ασθενειών: εξαρτώμενη από την ινσουλίνη (τύπου Ι -τύπου) και τον διαβήτη που εξαρτάται από την αντίθετη μορφή -ινσουλίνη (τύπος II). Διαφέρουν στους λόγους για την εμφάνιση και τις λεπτομέρειες της παθογένειας, τον τύπο της πορείας, τα δικά τους χαρακτηριστικά της θεραπείας, αλλά οι συνέπειες είναι εξίσου επικίνδυνες.

Ο διαβήτης που εξαρτάται από την ινσουλίνη (ανηλίκων) προκαλείται από αυτοάνοση επιθετικότητα του σώματος. Τα προσβεβλημένα ενδοκρινικά κύτταρα βήτα δεν είναι σε θέση να παράγουν ινσουλίνη στις απαραίτητες δόσεις και απαιτείται η συνεχής χορήγηση της από το εξωτερικό. Άνθρωποι κάτω των 30 ετών, λεπτό. Η ασθένεια ξεκινά ξαφνικά, τρέχει γρήγορα και έχει μια δύσκολη πορεία. Insulinon -εξαρτώμενη. Οι αιτίες της νόσου του διαβήτη αυτού του είδους είναι η κληρονομιά και η παχυσαρκία. Η ινσουλίνη μπορεί να δημιουργηθεί σε επαρκείς ποσότητες, αλλά τα κύτταρα δεν είναι ευαίσθητα σε αυτήν. Αυτό οφείλεται σε πλεόνασμα θρεπτικών ουσιών. Οι διαβητικοί άνω των 40 έχουν πλήρη σωματική διάπλαση. Ο αποκτηθείσας διαβήτης αναπτύσσεται σταδιακά και λαμβάνει χώρα σταθερό. Οι περισσότεροι ασθενείς υποφέρουν από αυτό το είδος ασθένειας. Αυστηρότητα Η σοβαρότητα της ανάπτυξης του σακχαρώδους διαβήτη στο γήπεδο της γλυκοιμίας, της γλυκοζουρίας, του βαθμού της λειτουργικής διαταραχής των οργάνων στόχου, η παρουσία επιπλοκών που δείχνουν την ικανότητα του σώματος να αντισταθμίσει. Υπάρχουν 4 βαθμοί σοβαρής. Εάν ο διαβήτης περάσει σε ήπια έκταση, η θεραπεία και η διατροφή επιλέγονται σωστά. Ο βαθμός του διαβήτη και των συμπτωμάτων περιγράφεται στον πίνακα.

βαθμός Ζάχαρη στο αίμα, mmol/l Αναγνώσεις ούρων Συμπτώματα 1 (φως) Όχι περισσότερο από 7 Η πρωτεΐνη είναι φυσιολογική, λείπει η γλυκοζουρία Απών 2. (Κέντρο) 7-10 Γλυκόζη μέχρι 40 g/L. Η κέτωση και η κετοξέωση συμβαίνουν τακτικά Δυσλειτουργίες της καρδιακής δραστηριότητας, της οπτικής συσκευής, του νευρικού συστήματος, της εκδήλωσης της αγγειοπάθειας 3 (βαρύ) 10-14 Επίμονη γλυκοουρία 40 g/L, πολλά πρωτεΐνη, σώμα κετόνων Βελτιωμένη επίδραση στα όργανα, την όραση, τον πόνο και την κώφωση στα πόδια, την αύξηση της αρτηριακής πίεσης 4. (Superpolat) 15-25 Περισσότερο από 50 g/L γλυκόζη, εντατική πρωτεϊνουρία και κετοξέωση Ισχυρή ήττα όλων των οργάνων, νεφρικής ανεπάρκειας, διαβητικού κώματος, βάδισης, ελκώδους προτεραιότητας στα πόδια Χαρακτηριστικά συμπτώματα διαβήτη Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα κλινικά συμπτώματα της νόσου χαρακτηρίζονται από σταδιακή πορεία.

Ο διαβήτης σε ενήλικες μπορεί να μην εξηγήσει αμέσως ότι αυτό οδηγεί στην ανάπτυξη επιπλοκών. Τύπος -διαβήτης αναπτύσσονται γρήγορα με υψηλή γλυκοιμία και κώμα. Η ένταση των συμπτωμάτων του αποκτηθέντος διαβήτη συνδέεται με τον βαθμό ανεπάρκειας προϊόντων ινσουλίνης, την ατομικότητα του σώματος. Πρέπει να περάσετε από μια δοκιμή για να προσδιορίσετε τον βαθμό ζάχαρης του αίματος όταν εμφανίζεται ένα από τα συμπτώματα:

ένα ασυνήθιστο αίσθημα ξηροστομίας. την αδυναμία να θηλάσει τη δίψα. Βελτιωμένη διέγερση - αύξηση της ποσότητας των ούρων που εμφανίζεται. Γρήγορη απώλεια βάρους ή αύξηση βάρους. Κνησμός και ξηρό δέρμα. μειωμένη ευαισθησία του δέρματος στα πόδια. Σκασίματα, μυρμήγκιασμα στα πόδια και τα χέρια. Κράμπες, βαρύ στα πόδια. εμβολιασμένες διαδικασίες δέρματος που προκαλούνται από αργή αναγέννηση του δέρματος. χαμηλή αντίσταση στις λοιμώξεις. Σταθερό αίσθημα πείνας. αόριστη θέα. αυξημένη αρτηριακή πίεση · Πρήξιμο του προσώπου και των ποδιών. Πόνος στο κεφάλι, πέρασε έξω? Ακετόνη μυρωδιά του σώματος. Σκοτάδι της συνείδησης. Ψευδο -περιτρίνη (λάθος "αιχμηρό στομάχι"). Τις συνέπειες της γλυκοιμίας Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια ύπουλη ασθένεια. Η υπερβολική ζάχαρη στο αίμα βλάπτει τα αιμοφόρα αγγεία, προκαλεί βλάβη στο τοίχο. Η υπερβολική γλυκόζη μετατρέπεται σε αποθέσεις λίπους. Αυτό οδηγεί στην παχυσαρκία και την πατάτωση του στεντόν (συσσώρευση λιπιδίων στα ηπατικά κύτταρα). Η γλυκόζη προκαλεί τη γλυκολοποίηση των πρωτεϊνών μεμβράνης. Η οξειδωτική διαδικασία μπορεί να προκαλέσει μειωμένη πρωτεϊνική λειτουργία και την εμφάνιση τοξικών μέσω προϊόντων. Οι ελαττωματικές πρωτεΐνες προκαλούν διαταραχές στη δομή των οργάνων. Η συσσώρευση τοξινών και κετονών οδηγεί σε βλάβη στο νευρικό σύστημα του ασθενούς σε διαταραχές στο μυαλό και σε κώμα. Τα υπερβολικά επίπεδα χοληστερόλης αίματος γίνονται στα αρτηριακά τοιχώματα σε κατεστραμμένες περιοχές και σχηματίζουν πλάκες αθηροσκλήρωσης που συμβάλλουν στις αγγειοπάθειες των ματιών, στα αγγεία των ποδιών και άλλων οργάνων.

Ο βαθμός των επιπέδων σακχάρου στο αίμα καθορίζει την πολυπλοκότητα της πορείας της νόσου.

Ο κίνδυνος επιπλοκών Ο περίπλοκος σακχαρώδης διαβήτης φέρει τον κίνδυνο της ζωής ενός ασθενούς. Ως εκ τούτου, είναι τόσο σημαντικό να προσδιοριστούν η ασθένεια εγκαίρως και να ξεκινήσουμε τη θεραπεία. Η ασθένεια σφίγγεται για 10-15 χρόνια. Οι επιπλοκές που εμφανίζονται γρήγορα και δεν είναι εύκολο να τα αντιμετωπίσετε. Οι οξείες επιπλοκές με τον πρωτογενή διαβήτη (υπο -και υπεργλυκαιμία) προκαλούνται από αιχμηρές διακυμάνσεις στο σάκχαρο του αίματος. Μια λίστα με τις συνθήκες που καθιστούν τη σύλληψη της ασθένειας των διαβητικών:

Υπογλυκαιμία - Μια απότομη σταγόνα γλυκόζης μικρότερη από 3 mmol/L μπορεί να οδηγήσει σε υπογλυκαιμικό κώμα. Υπεγκλυκαιμία - Η ανύψωση του δείκτη ζάχαρης πάνω από 6 mmol/L τελειώνει με ένα υπεργλυκαιμικό κώμα. Κετοξέωση - βλάβη σε νευρώνες με κετόνα σώματα που προκαλούν κάποιον. Νευροπάθεια - βλάβη στα νεύρα της περιφέρειας. Διαβητικό πόδι, τροφικά έλκη και προθεσμίες των κάτω άκρων που προκαλούνται από αγγειοπάθεια και νευροπάθεια. Νεφροπάθεια - βλάβη στα μικρά τριχοειδή αγγεία των νεφρών που διαταράσσουν τη λειτουργικότητα του συστήματος ουρίας. Αμφιβληστροειδοπάθεια - αραίωση των τοιχωμάτων των αγγείων του αμφιβληστροειδούς. Καρδιομυοπάθεια - Διαταραχές στον καρδιακό μυ. Εγκεφαλοπάθεια - παθολογία στα εγκεφαλικά αγγεία. Διάγνωση Η διάγνωση του διαβήτη καθορίζει τον τύπο της νόσου, τη σοβαρότητα και την παρουσία βλάβης εσωτερικών οργάνων. Οι μελέτες μπορούν να διεξαχθούν επανειλημμένα για να αξιολογήσουν τον βαθμό της προόδου της νόσου και την επίδραση της θεραπείας. Τα διαγνωστικά κριτήρια για τον διαβήτη είναι χαρακτηριστικά σημάδια του διαβήτη και η ανύψωση της γλυκόζης. Προκειμένου να επιβεβαιωθεί η διάγνωση της επιβεβαίωσης των εξετάσεων ούρων και αίματος, πραγματοποιούνται οργανικές μελέτες:

Σημάδια γλυκόζης με άδειο στομάχι. γλυκαιμικό προφίλ (καθημερινές δονήσεις). Αίμα σε επίπεδο ινσουλίνης. μια εξέταση της ανοχής γλυκόζης, της σχέσης ζάχαρης με άδειο στομάχι και μετά την κατανάλωση υδατανθράκων. Ανάλυση για γλυκολλοποιημένη αιμοσφαιρίνη. Αίμα για βιοχημεία. Γενική ανάλυση ούρων για την ανίχνευση της γλυκόζης, πρωτεΐνες. Δοκιμή αίματος ηλεκτρολύτη. Δείκτες ακετόνης στα ούρα. Όψη ματιών? Δοκιμή επαναστάτης για βλάβη στα νεφρά. Υπερηχογράφημα της κοιλιάς. Καρδιογράφημα για να ελέγξετε τη λειτουργία της καρδιάς. Η τριχοαροσκόπηση, η επανασκόπηση των κάτω άκρων καθορίζει τον βαθμό των ελαττωμάτων στα αγγεία.

Σε υγιείς ανθρώπους, το επίπεδο γλυκόζης στο αίμα βρίσκεται στην περιοχή 3, 3 έως 5, 5 mmol/L.

Θεραπεία της νόσου Παρουσία υποψήφιου σακχαρώδους διαβήτη, αυτή η διάγνωση πρέπει είτε να επιβεβαιωθεί είτε να αντικρούεται.

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια παθολογία που πρέπει να αντιμετωπιστεί για μια ζωή.

Οι αρχές της θεραπείας του διαβήτη - έλεγχος της ζάχαρης στο γλυκομέτρου του αίματος και η πρόληψη των επιπλοκών παρατηρώντας τη διατροφή και τη λήψη φαρμάκων.

Ένας ενδοκρινολόγος μπορεί να θεραπεύσει την ασθένεια, έναν καρδιολόγο, έναν νευροπαθολόγο, έναν οφθαλμίατρο και έναν αγγειακό χειρουργό.

Σύγχρονες μέθοδοι θεραπείας - Φαρμακευτική αγωγή, διατροφή, φυσική αγωγή - επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου.

Φάρμακο Λαμβάνοντας υπόψη τον τύπο της νόσου, ο γιατρός επιλέγει το φάρμακο. Ο τύπος -1 σακχαρώδη διαβήτη απαιτεί μόνο θεραπεία με ινσουλίνη, ο διαβήτης τύπου -2 μπορεί να αντιμετωπιστεί με ζάχαρη. Τα δισκία ενεργούν στο πάγκρεας και αυξάνουν την ευαισθησία των περιφερειακών ιστών. Χρησιμοποιούνται τέτοια φάρμακα:

Σουλφανιλαμίδια. Biguanides. Παρασκευάσματα ινσουλίνης μικρής και μεγαλύτερης επίδρασης. Η απλή ινσουλίνη χορηγείται έως και 2 δόσεις 3-5 φορές την ημέρα και πολύ. Ίσως συνδυασμένη κατανάλωση ναρκωτικών. Δίαιτα με διαβήτη Η θεραπεία του διαβήτη περιλαμβάνει σίγουρα μια δίαιτα με την επιλογή του περιεχομένου θερμίδων, εκτός από τους εύπεπους υδατάνθρακες, τα γλυκά. Ο διαβήτης χρειάζεται θραύση. Ταυτόχρονα, ο λόγος των θρεπτικών ουσιών παραμένει κοντά στη φυσιολογική. Η ζάχαρη αντικαθίσταται από ξυλιτόλη ή σορρική. Η δίαιτα 9 συνιστάται στη μέση και σοβαρές μορφές της νόσου. Σούπες λαχανικών, τύποι ψαριών και κρέατος χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά, όξινα γαλακτοκομικά προϊόντα και τυρί, δημητριακά (φαγόπυρο, νιφάδες μαλλιών κριθαριού), φρούτα, μούρα της γλυκιάς και όξινης γεύσης. Ποτέ δεν μπορείτε να φάτε Sdoba, γλυκά, λιπαρά πιάτα, ρύζι σιμιγδάλι, ζυμαρικά, σταφύλια, αλμυρά, μαριναρισμένα λαχανικά.

πρόληψη Οι ασθένειες τύπου 1 δεν μπορούν πάντα να επηρεαστούν επειδή μπορούν να προκαλέσουν παθογόνο ιογενούς. Ο λόγος για την ανάπτυξη του διαβήτη τύπου -2 είναι ένας ανθυγιεινός τρόπος ζωής, ειδικά σε άτομα με κληρονομικές συνθήκες. Μέτρα πρόληψης κατά τη διάγνωση διαγνώσεων: σωστή διατροφή σε μικρές μερίδες με ελάχιστο εύπεπτο υδατάνθρακες και λίπος, τα οποία διατηρούν το βέλτιστο σωματικό βάρος. Η υπερμετατύπωση πραγματοποιείται επίσης με τον έλεγχο των αριθμών της αρτηριακής πίεσης. Σε τακτά χρονικά διαστήματα πρέπει να δωρίσετε αίμα για το περιεχόμενο της γλυκόζης και των λιπιδικών κλασμάτων αίματος. Η μέτρια σωματική άσκηση βοηθά στη διατήρηση του σώματος στον ήχο.